Αντί η κυβέρνηση να συνεργαστεί με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, προκειμένου να αποκατασταθεί το κύρος της Δικαιοσύνης και να καταστεί ανεξάρτητη, με αποφάσεις όπως αυτή για την πρόσληψη της πρ. Προέδρου του Αρείου Πάγου στο Νομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού, ρίχνει βαριά τη σκιά του έντονου κομματισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας. Οι διαπιστώσεις, επισημάνσεις και κριτικές και οι αντιπαραθέσεις περισσεύουν πλέον.

  Ήρθε η ώρα των αποφάσεων, για να καταστεί η Δικαιοσύνη πραγματικά ανεξάρτητη. Προς αυτή την κατεύθυνση, μεταξύ άλλων, θα μπορούσαν να συμβάλλουν:

1. Για την ανάδειξη της ηγεσίας των ανώτατων Δικαστηρίων. Η νομοθετική κατοχύρωση της συμμετοχής της Βουλής στη διαδικασία επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης με αυξημένη πλειοψηφία, χωρίς να ακυρώνεται η συνταγματική αρμοδιότητα του Υπουργικού Συμβουλίου, θα είναι μια θετική εξέλιξη. Είναι ένα μέτρο, που ακυρώνει τόσο την αυθαιρεσία της εκάστοτε κυβέρνησης στην επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, όσο και την προσδοκία της κομματικής εύνοιας από τους δικαστικούς λειτουργούς, αφού θα γνωρίζουν ότι θα υποβληθούν σε διαδικασία αξιολόγησης της προσωπικότητάς τους και της συνολικής τους επαγγελματικής πορείας από τη διακομματική Επιτροπή της Βουλής.
2. Οι δικαστές δεν πρέπει να πολιτεύονται πριν από την πάροδο τριών ετών από την συνταξιοδότηση ή την παραίτηση από την άσκηση του λειτουργήματός τους.

  Έμπρακτη επιβεβαίωση της κυβέρνησης και των κομμάτων ότι είναι επιδίωξή τους η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, θα είναι η δέσμευση ότι θα συμφωνήσουν στην προώθηση αυτών και άλλων ρυθμίσεων για την θωράκιση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.