Η Δικαιοσύνη υπήρξε ανέκαθεν και συνεχίζει να είναι το προπύργιο της Δημοκρατίας και η ασφαλής καταφυγή των αδικουμένων ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος ή προέλευσης.

  Οι ένοπλες δυνάμεις μας ήταν πάντα –και συνεχίζουν να είναι– η ραχοκοκκαλιά του Έθνους. Στήριγμα και ελπίδα των Ελλήνων και εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας. Τα στρατευμένα παιδιά μας μόλις ενδυθούν την τιμημένη στολή του στρατιώτη ορκίζονται μπρος στη Σημαία και την ηγεσία του στρατεύματος να υπακούουν στο Σύνταγμα και τους Νόμους και να προστατεύουν την Πατρίδα με το αίμα και την ίδια τη ζωή τους όποτε το απαιτήσουν οι Εθνικές ανάγκες. Ποτέ Έλληνας στρατιώτης δεν κιότεψε δεν παρέβη τον όρκο πίστης και αφοσίωσης στα Ιερά και τα Πάτρια ούτε και βεβήλωσε τα σύμβολα του Έθνους.

  O Ελληνικός λαός νομοταγής στα κελεύσματα της Δικαιοσύνης θα σεβασθεί τις όποιες αποφάσεις θα λάβει ο Άρειος Πάγος για την έκδοση ή μη των οκτώ Τούρκων αξιωματικών. Αισθάνεται όμως Εθνική υπερηφάνεια για τις προτάσεις που έκαναν στις συνεδριάσεις του οι δύο ανώτατοι Εισαγγελικοί λειτουργοί με τις οποίες ζητούν να απορριφθεί το αίτημα των Τουρκικών αρχών για έκδοση. Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ θα τους συνοδεύει για τη βασιμότητα της κρίσης τον ανθρωπισμό και το νομικό πολιτισμό τους γιατί είναι σίγουρο πως αν τελικά εκδοθούν οι εκζητούμενοι δε θα τύχουν δίκαιης δίκης στην πατρίδα τους.

  Κοινή είναι πλέον η πεποίθηση –και έχει τονισθεί κατ’ επανάληψη αυτό– πως το Πολιτικό μας Σύστημα νοσεί βαθύτατα και η κρίση που το μαστίζει βαθαίνει επικίνδυνα. Σε μια εποχή που τεράστια προβλήματα –μεταναστευτικό, οικονομική κρίση, μνημόνια– ταλανίζουν την Ελλάδα και έχουν επιφέρει πρωτόφαντες αλλαγές στη ζωή, τις αντοχές και τις αξίες των Ελλήνων, οι μεγαλύτερες απειλές για τη Δημοκρατία μας και την Κοινωνία είναι η εκτεταμένη και ανεξέλεγκτη διαφθορά-διαπλοκή η σήψη και η διαρκώς ογκούμενη, ανέλεγκτη και αυτή πολλές δεκαετίες τώρα, συγκέντρωση της Οικονομικής ισχύος στα χέρια των ολίγων. Των πολύ ολίγων!!

  Η παράσταση αυτή την φορά στήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, την ημέρα των Θεοφανείων. Είδαμε τον Μητροπολίτη να απευθύνει ευχαριστίες στον Πρωθυπουργό για την παρουσία του στην ακριτική πόλη, γιατί προφανώς τόνωνε το θρησκευτικό φρόνημα των πιστών. Το ερώτημα που προβάλλει είναι πώς μπορεί να εκτιμηθεί ως σημαντικό γεγονός η παρουσία του Πρωθυπουργού σε μια θρησκευτική τελετή της ορθοδοξίας, όταν ο ίδιος δηλώνει άθεος και δεν μετέχει στα μυστήρια του γάμου και της βαπτίσεως.