ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΜΕ ΠΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

  Η πολιτική είναι ένα πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας  όπου συνυπάρχουν το ατομικό και το συλλογικό. Για να γίνει κανείς πολιτικός θα πρέπει να θέσει σε δεύτερη μοίρα το ατομικό και   υποκειμενικό για να μπορέσει να σχεδιάσει και υπηρετήσει το συλλογικό. Αλλά για να φθάσει εκεί χρειάζεται μια ισχυρή ατομική συγκρότηση και διαδρομή, που θα του εξασφαλίσει ένα στέρεο γνωσιακό και αξιακό απόθεμα. Μόνο με βάση αυτό το  απόθεμα  των πολιτικών μπορεί να γίνει η επαναθεμελίωση της πολιτικής, που σήμερα υποβιβάστηκε σε βαθμό ώστε να ασκεί μια απλή διαχείριση, ενώ οφείλει να μπορεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών και να διαμορφώνει το παρόν και το μέλλον τους.

  Τι είναι εκείνο που πρέπει να πράξουμε σαν Έλληνες άμεσα, στο εσωτερικό, στα πλαίσια της Ευρώπης και σε γενικότερα πλαίσια. Αν ανατρέξουμε στα προγράμματα των κομμάτων δύσκολα θα διακρίνουμε λύση ή λύσεις. Το πολιτικό σύστημα ακόμη και τώρα δεν αντιλήφθηκε ότι τα βασικά προβλήματα του τόπου δεν έχουν λύσεις μονοκομματικές αλλά λύσεις που ούτε και αν είχαν τα κόμματα ομοψυχία θα ήταν εφικτές διότι ξεπερνούν οι ανάγκες τις ήδη γνωστές δυνατότητές τους.

  Παράλληλα  πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι αποφάσεις, με λίγες εξαιρέσεις, όπως οι συμμετοχή σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, είναι αποφάσεις κομματικού συμφέροντος και κομματικού κόστους, και κατ’ επέκταση τα κομματικά προγράμματα είναι προγράμματα πλειοδοσίας ελπίδων χωρίς αντίκρισμα ή με μόνο αντίκρισμα την κατάληψη της εξουσίας.

  Προέχουν:

  H αλλαγή της δομής και λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Είναι αδιανόητο να πιστεύουμε ότι το σημερινό πολιτικό προσωπικό που επανδρώνει το πολιτικό σύστημα θα αυτοδιαλυθεί για να προχωρήσει η χώρα. Με ποιον πολιτικό μπορεί να λειτουργήσει το πολιτικό σύστημα; Όπως γενικότερα η φιλοσοφία επί 24 αιώνες περιστρέφεται γύρω από τον Πλάτωνα, έτσι και ο ορισμός του πολιτικού βασίζεται στα συστατικά εκείνα, που ο ίδιος περιέγραψε στον πολιτικό του. Δηλαδή τον  επιστήμονα του συνόλου, που μπορεί να πραγματοποιήσει  σαν καλός υφαντής ένα καλά δομημένο με στερρή εσωτερική εξύφανση πολιτικό σύστημα με επιστήμη και μέτρο. Με σωφροσύνη, αυτογνωσία, αίσθημα δικαίου και ανδρεία.  Που ανευρίσκεται ο πολιτικός αυτός σήμερα, που είναι σχεδόν απόλυτη πραγματικότητα οι επαγγελματίες της πολιτικής και όχι οι πολιτικοί που αποτελούν τους “σοφότερους” τους  καλύτερους εκπροσώπους της κοινωνίας.

  Η ενίσχυση των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας  με ανάθεση αρμοδιοτήτων που αρμόζουν στο ρυθμιστή του πολιτεύματος.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να έχει το δικαίωμα διάλυσης της βουλής και προσφυγής στις κάλπες, όταν κρίνει, ότι αυτό επιβάλλεται από αδυναμία των κομμάτων να συγκροτήσουν κυβέρνηση ή ανικανότητα των κομμάτων να ανταπεξέλθουν σε αδιέξοδα. Στις αρμοδιότητες του Προέδρου πρέπει να ενταχθούν θέματα, τα οποία έχουν υπερκομματικό χαρακτήρα όπως η επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης, των ανεξαρτήτων αρχών, στις οποίες πρέπει να προστεθεί ανεξάρτητη  αρχή σχεδιασμού προσανατολισμού και ανάπτυξης της παιδείας.

  Η συμβατότητα των αρχών των κομμάτων με τη λειτουργία της προεδρευoμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

  Η ελάττωση του αριθμού των βουλευτών σε 150-180. Δυνατότητα εκλογής των βουλευτών, το μέγιστο, για δύο τετραετίες.

  Η καθιέρωση ελέγχου των κατεχόντων αξιώματα και όλων των κρατικών λειτουργών τόσο με την έννοια του λογιστικού ελέγχου αλλά και του ελέγχου της επιτυχούς και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των θεμάτων που διαχειρίστηκαν.

  Η ρύθμιση των οικονομικών των κομμάτων στη βάση της κρατικής επιχορήγησης και ενός ταμείου χορηγών της πολιτικής ζωής απ’ όπου τα κόμματα θα επιμερίζονται την επιχορήγηση όχι με βάση τα ποσοστά τους αλλά των λογικών εξόδων ανεξάρτητης λειτουργίας ενός κόμματος, το οποίο θα μπορεί να υπάρχει στη βάση ενός συγκεκριμένου αριθμού υπογραφών.

  Η ελάττωση ή και αύξηση των κρατικών λειτουργών ανάλογα με τις ανάγκες των διαφόρων τομέων των κρατικών δραστηριοτήτων. Ενίσχυση των κρατικών τομέων που θα αναλάβουν το σχεδιασμό της παιδείας και της οικονομίας, με προσδιορισμό των τομέων, όπου η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα ή τομέων όπου θα πρέπει να στοχεύσουμε για τη δημιουργία συγκριτικών πλεονεκτημάτων.

  Η  άμεση ανεξαρτητοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης των συνδικαλιστικών φορέων και των επαγγελματικών συλλόγων από τα κόμματα, καθιέρωση ενιαίου ψηφοδελτίου στις εκλογές και περιορισμός της εκλογιμότητας στις δύο τετραετίες.

  H Aξιοποίηση επιστημόνων, επιχειρηματιών και επαγγελματιών του  εσωτερικού, που αντικειμενικά έχουν επιτύχει έντιμα στους τομείς δραστηριότητάς τους και ευρίσκονται εκτός κομματικών στρατών και συμβούλων. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού των Ελλήνων  του εξωτερικού, που αποτελεί ένα  πελώριο εθνικό κεφάλαιο. Πρέπει να στρέψουμε με έμφαση κάθε προσοχή στους νέους Έλληνες επιστήμονες που έφυγαν τα τελευταία χρόνια και αποτελούν κατά τεκμήριο τα ικανότερα και τολμηρότερα μυαλά που διαθέτει η Ελλάδα.

  H Aποκατάσταση του δικαίου με την επαναφορά στα κρατικά ταμεία, τα ταμεία ασφαλιστικών οργανισμών, ασφαλιστικών εταιρειών και άλλων δικαιούχων  των κεφαλαίων που δαπανήθηκαν είτε χωρίς λόγο, είτε μέσω υπερτιμολογήσεων, τόσο στο δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα και όσων αποκτήθηκαν μέσω παραβάσεων των χρηματιστηριακών κανόνων.

  H Eπανασύσταση του υπουργείου Εμπορίου για επαναξιοποίηση των ικανοτήτων της φυλής στον τομέα αυτό. Υπαγωγή των αρμοδιοτήτων του υπουργείου Ανάπτυξης  στα υπουργεία Οικονομίας  και Γεωργίας και Αγροτικής  Ανάπτυξης. Ανασύσταση του Υπουργείου  Ενέργειας  και Βιομηχανίας. Ανεξαρτητοποίηση του υπουργείου Τουρισμού και Ναυτιλίας, τα οποία πρέπει να κρατήσουν το διακριτό χαρακτήρα τους με στελέχωση από κατάλληλα πρόσωπα  σε στενή συνεργασία με τους ανθρώπους του τουρισμού  και της ναυτιλίας μέσα από  συμβουλευτικές επιτροπές με μόνιμα  και εναλλασσόμενα μέλη  και επιτροπές πρωτοβουλιών.

Παιδεία, Έρευνα, Τεχνολογία

  Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του Υπουργείου Παιδείας  είναι άμεσα κυριαρχικός  και απώτερα πρωτεύων. Στο Υπουργείο αυτό μπορούν να ενταχθούν και οι αρμοδιότητες του Υπουργείου Έρευνας και Τεχνολογίας. Δημιουργία ανεξάρτητης αρχής σχεδιασμού, προσανατολισμού και ανάπτυξης της παιδείας που θα λειτουργήσει με υπερκομματικό πνεύμα.

  Η ενίσχυση του τομέα σχεδιασμού και αναπροσανατολισμού της παιδείας προβάλλει άμεσα, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας, όπως αυτές διαμορφώνονται από τη σημερινή παγκόσμια οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Πρέπει να γίνει συνείδηση στα ευρύτερα κατά το δυνατόν κοινωνικά στρώματα η σημερινή διαμορφωμένη κατάσταση, όπου ο ρόλος των εθνικών κυβερνήσεων έχει περιορισθεί από τις ορατές και μη ορατές δυνάμεις των λεγομένων αγορών. Μέσα από τη συνειδητοποίηση αυτή μπορούν να ανοιχθούν δρόμοι τόσο για την εθνική πολιτική και ανάπτυξη όσο και την προσωπική επιτυχία. Όσο νωρίτερα η παιδεία βοηθήσει να κατανοήσουμε το σημερινό  κόσμο, ακόμη και στις πλέον σύνθετες λειτουργίες του, τόσο περισσότερο θα έχει επιτύχει στους άμεσους σκοπούς της και θα μπορέσει να ασχοληθεί με τη σχεδίαση των μελλοντικών διεργασιών ανάπτυξης της γνώσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα αναφύονται και τα οποία σε σημαντικό βαθμό γεννιούνται από  τις ανεπάρκειες του παρελθόντος και του παρόντος.

  Τα πανεπιστήμια, τα τεχνολογικά ιδρύματα και τα σχολεία αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας και πορεύονται μαζί με την κοινωνία και για την κοινωνία.

  Η παραγωγή νέας γνώσης με την έρευνα στα ακαδημαϊκά ιδρύματα και στα ερευνητικά κέντρα πρέπει να εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας.

  Η καταπολέμηση της ανεργίας, που είναι το οδυνηρότερο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η σημερινή κοινωνία, περνά σε μεγάλο βαθμό άμεσα ή έμμεσα μέσα από την παιδεία. Αφορά κυρίως νέα μορφωμένα άτομα αλλά σε τομείς που δεν αντιστοιχούν στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Είναι ανάγκη να αφήσουμε τα ιδεολογήματα και με ρεαλισμό να κάνουμε τις επιλογές μας οι οποίες με την πολυπλοκότητα του σημερινού κόσμου περνούν μέσα από τον επανασχεδιασμό της παιδείας που σημαίνει: αξιολόγηση δομών, σχολών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ώστε οι νέοι απόφοιτοι να μπορούν να κατανοήσουν το σημερινό κόσμο και να χαράξουν την προσωπική τους πορεία ανάλογα με τις δεξιότητές τους.  Είναι απόλυτα αναγκαίο οι σχολές που παράγουν ανέργους να ελαττώσουν δραστικά τον αριθμό των σπουδαστών τους, οπότε όσοι εκπαιδεύονται θα είναι οι ικανότεροι και δεν θα δυσκολεύονται στην ανεύρεση θέσεων εργασίας.

  Από την άλλη μεριά, οι ικανότεροι και τολμηρότεροι των πτυχιούχων μας αποφεύγουν την ανεργία και οδεύουν στο εξωτερικό όπου μεγάλος αριθμός γίνεται ευπρόσδεκτος και γίνεται συντελεστής προόδου στις ξένες χώρες που δεν ξοδεύουν τίποτε για την  απόκτηση αυτού του κατά κανόνα υψηλού επιπέδου επιστημονικού δυναμικού, ενώ στην Ελλάδα ο φαύλος κύκλος της μετριοκρατίας συνεχίζεται. Για να έχουμε στα νοσοκομεία μας 3-4 διευθυντές σε κάθε τμήμα ή κλινική και κανένα νεοπροσλαμβανόμενο ταλαντούχο νέο γιατρό που οδεύει στην Αγγλία, την Ελβετία, τη Γερμανία κ.ά. Στο προκείμενο ας πάρουμε το παράδειγμα της νότιας Κορέας που μέσα σε 55 χρόνια αναπροσαρμόζοντας το εκπαιδευτικό της σύστημα έγινε μια παγκόσμια τεχνολογική δύναμη αυξάνοντας στο διάστημα αυτό το εθνικό εισόδημα κατά 17 φορές. Δεν ξέφυγε μόνο από την παραγωγή ρυζιού, αλλά είναι  μια από τις χώρες που έχει εκπαιδευτικό σύστημα με τις υψηλότερες επιδόσεις στον κόσμο. Μπορούμε να δούμε από κοντά και να αξιοποιήσουμε τις προόδους της Φιλανδίας  ή της Ολλανδίας.  Έχουμε ικανό επιστημονικό δυναμικό, το περισσότερο στη διασπορά, που πρέπει πολλαπλά να το αξιοποιήσουμε. Δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε το ικανό επιστημονικό που ευρίσκεται στον τόπο, που πρέπει όμως να το ξεχωρίσουμε από τη μετριοκρατία και να το καταστήσουμε ικανό να αναλάβει τις ευθύνες του και να οδηγήσει τον τόπο στους δρόμους της ανάπτυξης και της προόδου. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος, η κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Άμεσα να προσδιορισθούν οι τομείς όπου μπορεί να υπάρξει παραγωγή ποιοτικών και ανταγωνιστικών προϊόντων βασισμένων σε υπάρχουσα επιστημονική και τεχνολογική υποδομή και να αρχίσει σχέδιο υλοποίησης. Θα χρειασθεί αλλαγή νοοτροπίας πολλών επιστημόνων-ερευνητών που θεωρούν ότι η παραγωγή δημοσιεύσεων είναι το ζητούμενο ή το μόνο ζητούμενο. Η νοοτροπία του μεγάλου αριθμού δημοσιεύσεων πλαστογραφεί και την επιστήμη και την έρευνα. Αξιολόγηση με ποιοτικά κριτήρια και όχι με αυτή την επικίνδυνη αριθμητική που οδηγεί στο κενό. Η κοινωνία δεν μπορεί να διαθέσει πλέον ούτε ένα ευρώ χωρίς ανταπόδοση. Κανείς φραγμός δεν υπάρχει ούτε θα μπορούσε να υπάρξει στην ελεύθερη έρευνα. Αλλά σήμερα τίθενται σοβαρά ζητήματα επιβίωσης και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του πολύ περισσότερο που με στερήσεις της κοινωνίας μπόρεσε ως τώρα να λειτουργήσουν τα ερευνητικά και ακαδημαϊκά κέντρα.  Η προσέλκυση πόρων από τα ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα είναι αυτονόητη, αλλά πρέπει οι προτάσεις να στοχεύουν όχι απλά στη συμμετοχή αλλά και στη δημιουργία πραγματικών πλεονεκτημάτων για τη χώρα.

Ενέργεια

  Ήδη στον τόπο υπάρχει αξιόλογη υποδομή παραγωγής ενέργειας και αξιόλογη ανθρώπινη υποδομή για την προαγωγή της. Αλλά ας γίνουμε ρεαλιστές, έργα της κλίμακας του φράγματος του Αχελώου δεν μπορούν να μένουν αναξιοποίητα. Το έργο μπορεί να λειτουργήσει με εκτροπή και χωρίς εκτροπή του Αχελώου και κανένα οικολογικό επιστημονικό πρόβλημα δεν τίθεται. Δεν πρέπει να συγχέεται η οικολογία, σαν επιστήμη, με την κομματική οικολογία και τις τοπικές κοντόθωρες επιδιώξεις. Η αιολική ενέργεια και η ενέργεια των κυμάτων πρέπει να αυξήσουν το ποσοστό συμμετοχής τους στο μείγμα ενέργειας με παράλληλη ανάπτυξη της παραγωγής μονάδων στον τόπο για αύξηση της προστιθέμενης αξίας. Η γεωθερμία μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή συνιστώσα παραγωγής ενέργειας. Η ανάπτυξη πάρκων φωτοβολταϊκών πρέπει να επαναπροσδιορισθεί σε κάθε της λεπτομέρεια δεδομένου ότι με την παρούσα της μορφή ανάπτυξης δεν αφήνει στη χώρα κανένα περιθώριο προστιθεμένης αξίας και απενεργοποιεί γεωργικές εκτάσεις που αποκόπτονται από την γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Η υπόθεση λιγνίτης πρέπει να αξιοποιηθεί με τη λήψη όλων των μέτρων που θα επιτρέψουν την σε βάθος χρόνου αξιοποίησή του. Οι ανεύθυνες επιστημονικοφανείς απόψεις πρέπει να απομονωθούν και οι υπεύθυνοι να ελεγχθούν για την προχειρότητά τους. Η ύπαρξη υδρογονανθράκων, εφόσον υφίστανται, θα πρέπει να προσανατολίσει τα ερευνητικά και ακαδημαϊκά κέντρα για τη δημιουργία του αναγκαίου επιστημονικού και τεχνικού ανθρωπίνου δυναμικού που θα διαχειρισθεί το θέμα από τη φάση της αναζήτησης μέχρι την παραγωγή, έστω και αν στους τομείς αυτούς δραστηριοποιούνται γιγάντιες επιχειρήσεις, στις οποίες μπορεί να απασχοληθούν εξειδικευμένοι επιστήμονες και τεχνικοί με πολλαπλά ωφελήματα για τη χώρα και τους ίδιους.

Γεωργική Παραγωγή

  Είναι φανερό ότι η ανάπτυξη και εκμετάλλευση της γεωργικής παραγωγής είναι το άμεσο μέτρο ανάπτυξης. Αλλά ο παραγωγοί που σήμερα σε κατάσταση απόγνωσης  αναζητούν λύσεις με κυριότερο πρόβλημα τη  διάθεση της παραγωγής με ρεαλιστικούς όρους αμοιβαίου συμφέροντος μένουν χωρίς οδηγίες, σχεδόν αβοήθητοι. Επαναπροσδιορισμός του κόστους παραγωγής με βούληση, γνώση και εμπειρία. Η μη ενδεδειγμένη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων είχε τα γνωστά αποτελέσματα και στο κόστος παραγωγής και στην αποδιοργάνωση του περιβάλλοντος σε στενή και ευρεία κλίμακα. Τα επιτυχημένα ινστιτούτα φυτοπαθολογίας αποτελούν μία βάση  για επανεκτίμηση πολλών βασικών παραμέτρων της γεωργικής παραγωγής. Η καθετοποίηση της παραγωγής, όπου αυτό είναι εφικτό και αποδοτικό, πρέπει να αποτελέσει τον κύριο στόχο γιατί αυξάνει την απασχόληση αξιοποιώντας εξειδικευμένο προσωπικό, προϋποθέτει τεχνογνωσία, μηχανισμούς διαχείρισης του κόστους για ανταγωνιστικότητα και περαιτέρω ανάπτυξη. Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών μπορεί σε ένα σημαντικό βαθμό να είναι υλοποιήσιμη και να απολήξει στην παραγωγή πλέον αποδοτικών καλλιεργειών κατά στρέμμα. Όμως μεγάλες εκτάσεις ελαιόδεντρων αποτελούν ένα σοβαρό κεφάλαιο, που απαιτεί αξιοποίηση με αναβάθμιση της  ήδη καλής ποιότητος των προϊόντων ελιάς, επωνυμοποίηση και στόχευση στις αγορές του εξωτερικού, όπου πρέπει να γίνει σοβαρός συστηματικός αγώνας με ενεργοποίηση και ενίσχυση των δραστηριοτήτων των εμπορικών ακολούθων των πρεσβειών μας και των εμπορικών επιμελητηρίων όλης της χώρας, σε συνεργασία με τα ανάλογα επιμελητήρια άλλων χωρών.

Υγεία - Κοινωνική Ασφάλιση

  Είναι ο χώρος που μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα και αν άμεσα δεν τα κάνουμε θα οδηγηθούμε στην περαιτέρω υποβάθμιση. Αν δεν σταματήσουμε τις αλόγιστες δαπάνες και δεν διατηρήσουμε ή και αυξήσουμε τις απαραίτητες δαπάνες τα περιθώρια λιγοστεύουν κρίσιμα. Τα παρατηρητήρια  τιμών φαρμάκων βλέπουν και δε βλέπουν. Αλλά και αν έβλεπαν, δε σημαίνει ότι θα έπαυε η τιμή των φαρμάκων να  είναι υψηλή μια και το πρόβλημα είναι γενικό και  ξεπερνά και αυτά τα πλαίσια της Ευρώπης μια και στο χώρο δραστηριοποιούνται και τον ελέγχουν, επιχειρήσεις παγκόσμιου διαμετρήματος,  που έχουν τη δυνατότητα κυκλοφορίας και διαμόρφωσης των τιμών των φαρμάκων, πέρα από τη θέληση και τις δυνατότητες παρέμβασης των εθνικών κυβερνήσεων . Σε μερικές όμως περιπτώσεις  ισχύει η ελληνική ιδιαιτερότητα, γιατί κάποιοι έχουν ιδιαιτερότητες και οι ηγεσίες ή παράγοντες του Υπουργείου  και ΕΟΠΠΥ δεν ασχολούνται αποτελεσματικά με το πρόβλημα είτε γιατί λείπει η γνώση ( ανάληψη ηγετικών θέσεων από άτομα μη σχετικά με το αντικείμενο), είτε γιατί χρησιμοποιούν τη θέση τους για ίδιο όφελος σε επιμερισμό με άλλους επιτήδειους παράγοντες. Η υπερχρήση των φαρμάκων δεν περιορίζεται με μέτρα σαν την οδυνηρή συμμετοχή των ασθενών στην  αγορά τους. Ίσα ίσα δημιουργεί προβλήματα στην επιβεβλημένη χρήση τους. Η υπερτιμολόγηση είναι ένα παγκόσμιο γεγονός που βέβαια δεν μπορεί παρά μόνο μερικώς να αντιμετωπισθεί σε εθνικό επίπεδο. Η διαφήμιση όμως από τα μέσα ενημέρωσης αποτελεί πελώριο ηθικό, και θα πρέπει και ποινικό θέμα, για διαφημίζοντες και διαφημιζόμενους λόγω της πολλαπλής επικινδυνότητας που ενέχει.  Τα παραφάρμακα αποτελούν μια πολύ μεγάλη δαπάνη για αγορά ελπίδας που στερείται σχεδόν κάθε επιστημονικής βάσης και οι τωρινές συνθήκες δεν επιτρέπουν αυτού του είδους τις δαπάνες. Τα ιατρικά υλικά, μη εξαιρουμένων και αυτών για άτομα με ειδικές ανάγκες αποτελούν ένα χώρο που μπορούν να γίνουν επανεκτιμήσεις και προσαρμογές με βελτίωση των ωφέλιμων παροχών και ελάττωση των χωρίς καμιά αξία ή και επιζήμιων παροχών. Στο προκείμενο έχει το σημαντικότερο ρόλο να παίξει η καλύτερη εκπαίδευση γιατρών οδοντιάτρων φαρμακοποιών και λοιπών επαγγελματιών υγείας. Και βέβαια η εξειδίκευση, που πρέπει να διασφαλίζεται αδιάλειπτα με επιστημονικά κριτήρια και όχι πιστοποιήσεων, οι οποίες έχουν να παίξουν το ρόλο τους σε άλλο επίπεδο. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί παροχής υπηρεσιών υγείας θα πρέπει να συνάψουν ένα νέο έντιμο συμβόλαιο με τους λειτουργούς και επαγγελματίες υγείας, ώστε να υπάρχουν δικαιώματα αλλά και ευθύνες. Νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα θα πρέπει να παίξουν τους διακριτούς ρόλους τους, με όρους ισονομίας, αλλά και ευθύνης. Η τιμολόγηση των ιατρικών και λοιπών πράξεων οφείλει να γίνει άμεσα ρεαλιστική με γενική εφαρμογή στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα χωρίς δυνατότητα και ανοχή αποκλίσεων.

Εθνική Άμυνα, Σώματα Ασφαλείας

  Η υπόθεση της εθνικής  άμυνας είναι θέμα υψίστης σημασίας και πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής. Η στρατιωτική θητεία αποτελεί έναν πάγιο θεσμό με πολλά θετικά στοιχεία και πρέπει να συνεχίσει την παράδοση αλλά με ουσιαστική αξιοποίηση του χρόνου που οι έφεδροι αφιερώνουν  στην πατρίδα. Η πολυπλοκότητα των αμυντικών συστημάτων προϋποθέτει υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και επαγγελματικό στρατιωτικό προσωπικό. Είναι λογικό ότι ο περιορισμένος χρόνος της θητείας σήμερα να μην επιτρέπει στον έφεδρο την εκπαίδευση και οι μόνιμοι ή μακράς διάρκειας επαγγελματίες να αποτελούν την κύρια δύναμη.  Όμως η θητεία πρέπει να εκσυγχρονισθεί και να γίνει ουσιαστική και να συνδεθεί με την μετά τη θητεία περίοδο, όπως στο Ισραήλ. Η αξιοποίηση του εξοπλισμού από υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου προσωπικό είναι πλέον σημαντικό από την ποσότητα , η οποία όπως είναι φυσικό με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σταδιακά θα πρέπει να ελαττώνεται και να ελαφρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Το προσωπικό πρέπει να είναι το απαραίτητο και πρέπει να γίνει επανασχεδιασμός της παραγωγής στις στρατιωτικές σχολές με έμφαση στην ενίσχυση του τεχνολογικού τομέα. Ελάττωση της παραγωγής στρατιωτικών γιατρών στο απόλυτα αναγκαίο με πλήρη και μοναδική απασχόληση στα θέματα του στρατού και μόνο. Επανεξέταση του ρόλου των στρατιωτικών νοσοκομείων, τα οποία πρέπει να ενισχυθούν να εκσυγχρονισθούν στον ύψιστο βαθμό για την  αντιμετώπιση  των προβλημάτων του στρατού και μόνο, στην επαρχία, όπου ο κύριος όγκος του στρατού και ένταξη των στρατιωτικών νοσοκομείων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για εξοικονόμηση πόρων από άσκοπη διασπορά δραστηριοτήτων, προς αξιοπρεπή αμοιβή του στρατιωτικού προσωπικού, στο οποίο ανατίθενται βαριές ευθύνες.

  Όσον αφορά στα σώματα ασφαλείας, πρέπει να εναρμονιστούν οι ανάγκες σε προσωπικό προς τα προβλήματα που τίθενται και γεννιούνται από την κρίση.  Είναι αξιοσημείωτο ότι δαιμονοποιείται από τις αγορές ο δημόσιος τομέας, με σκόπιμη αποσιώπηση των αναγκών σε δυνάμεις αστυνόμευσης, που δημιουργούν οι συνέπειες της απληστίας των αγορών με τη γενίκευση της φτώχειας. Μάλλον το αγοραίο αόρατο χέρι θέλει τη μετατροπή των σωμάτων ασφαλείας, των αστυνομικών, σε δυνάμεις καταστολής. Αυτό όμως δεν είναι συμβατό ούτε με την ευνομία ούτε με τη δημοκρατία. Χρειάζεται ένα εθνικός διάλογος για το πού πάμε , τι θέλουμε και τι  έχουμε για την  ασφάλεια της πόλης, του πολίτη. Πώς θέλουμε την αστυνομία μας. Πολυπληθή, άσχημα αμειβόμενη ή  με λιγότερο προσωπικό, αποτελεσματικό, καλά αμειβόμενο και με υψηλό φρόνημα. Η απάντηση είναι προφανής.

Διαβάστε επίσης:
Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ (Μέρος 1ο)