Σχετικά με την παρουσίαση του βιβλίου του, που οργάνωσε η Κίνηση των 100 «Για ένα νέο πολιτικό σύστημα» ο  Γ. Σούρλας, δήλωσε:

• Παναγιώτη Αδρακτά, π. Βουλευτής
• Μιχαήλ Δερμιτζάκη
• Στέλλας Αυγερίκου
• Αθανάσιου Τσιάνου
• Νικόλαου Ζερβού

Σας ευχαριστώ όλους που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση. Με την παρουσία σας εδώ πολιτικοί, ενεργοί πολίτες, ανιδιοτελείς αγωνιστές από όλα τα διαμερίσματα της Ελλάδος εκφράζετε έμπρακτα το ενδιαφέρον σας για να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή ζοφερή κατάσταση και για να πορευθεί και πάλι η χώρα μας το δρόμο της εθνικής αξιοπρέπειας και της δημιουργίας.

Ευχαριστώ τους  εκλεκτούς ομιλητές, Κ. Χρυσόγονο, Ν. Δένδια, Α. Λοβέρδο, Αντ. Φούσα, Ν. Κατσαρό και τον διακεκριμένο δημοσιογράφο και συντονιστή  Κ. Χαρδαβέλλα για την τιμή που μου έκαναν να παρουσιάσουν το βιβλίο.

Κυρίες και κύριοι,

Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ 100, που οργάνωσε τη σημερινή εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του πρώην Υπουργού και Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Γιώργου Σούρλα «ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ», σας ευχαριστεί θερμά για την παρουσία σας.

Στις προτεραιότητες, στον πυρήνα της αναγέννησης του πολιτικού συστήματος πρέπει να είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος. Αυτό υπαγορεύουν:

• Οι συνθήκες που επικρατούν με την πρωτοφανή κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά βαθιά πολιτική, κοινωνική, είναι κρίση αρχών και αξιών.
• Η διαπίστωση ότι ορισμένες διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις της κοινωνίας.
• Διατάξεις του Συντάγματος, όπως αυτή με το ατιμώρητο των Υπουργών που διαπράττουν αξιόποινες πράξεις προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, περί ισοτιμίας και ισοπολιτείας, πλήττουν το κύρος της αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου.
• Ο εκσυγχρονισμός, εξορθολογισμός του δημοκρατικού συστήματος και η περαιτέρω θωράκιση για την εθνική υπόσταση και κυριαρχία, με την ενίσχυση των υφιστάμενων θεσμών και καθιέρωση νέων.

Η διαφάνεια παρέχει τη δυνατότητα γνωστοποίησης των πάντων στους πάντες, σχετικά με τη λειτουργία του κράτους, σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, σε όλους τους χώρους εξουσίας.

Ο ακριβής προσδιορισμός του όρου διαφθορά καθίσταται δυσχερής, αν λάβουμε υπόψη ότι το νοηματικό περιεχόμενο διαφόρων όρων εξαρτάται από τις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χρονική περίοδο, τις ηθικές αρχές, τις φιλοσοφικές αντιλήψεις και τους εκάστοτε ιδεολογικούς προσανατολισμούς, αλλά και άλλους παράγοντες.

Ως διαφθορά ορίζεται συνήθως η εκμετάλλευση μιας θέσης εξουσίας απ’ αυτόν που την κατέχει προς ίδιον όφελος.

Μια άλλη μορφή διαφθοράς-διαπλοκής είναι η αθέατη απάτη. Είναι αυτή που δεν μπορούν όχι μόνο πολίτες, άνθρωποι της αγοράς και των επιχειρήσεων, αλλά ακόμη και πολιτικοί  να υποψιαστούν. Πρόκειται για τις περιπτώσεις εκείνες που ορισμένοι έχουν εσωτερική πληροφόρηση ή τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη λήψη  αποφάσεων, οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, όπως επί παραδείγματι:

Επιστήμονες, συγγραφείς, πολιτικοί, αναλυτές, δημοσιογράφοι, θα μπορούσε να λεχθεί ότι έχουν μελετήσει επαρκώς τα φαινόμενα της διαφθοράς και της διαπλοκής, προσδιορίζοντας τα αίτια και διατυπώνοντας προτάσεις αντιμετώπισης του προβλήματος.

Όλα αυτά αποτελούν τη μια πλευρά του λόφου της απάτης, υπάρχει όμως και η άλλη,  η πίσω πλευρά, η αθέατη, όπου συντελούνται οι απεχθέστερες πράξεις της διαπλοκής και της διαφθοράς. Πρόκειται για την «νομότυπη» διαπλοκή, για την αθέατη απάτη, φαινόμενα άγνωστα στο ευρύτερο κοινό.

Η νομότυπη διαπλοκή είναι η εξυπηρέτηση ομαδικών ή ατομικών συμφερόντων με νομοθετικές ρυθμίσεις, που  η εκτελεστική εξουσία προτείνει σκόπιμα ή παραλείπει να προωθήσει ή καθυστερεί την εφαρμογή νόμων.

Ο όρος διαπλοκή είναι συναφής με τον όρο διαφθορά. Ως διαπλοκή θα μπορούσε να νοηθεί η διαφθορά, η συναλλαγή σε ένα άλλο, ανώτερο, επίπεδο. Είναι κυρίως η συναλλαγή πολιτικών που κατέχουν θέσεις εξουσίας με οικονομικούς παράγοντες. Είναι προφανές ότι πρόκειται για υποθέσεις με μεγάλα οικονομικά μεγέθη και γι’ αυτό, όταν αποκαλύπτονται, συνήθως χαρακτηρίζονται ως σκάνδαλα.

  Για να καταστεί ένα πολιτικό σύστημα λειτουργικό, βιώσιμο και αποτελεσματικό, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που οι συνθήκες υπαγορεύουν για την πορεία του έθνους και του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να υφίσταται ένα κοινωνικό και ηθικό υπόβαθρο. Πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων για τη διάπλαση και ανάδειξη υπευθύνων και ελεύθερων πολιτών, εντός του οποίου να προέχει η καλλιέργεια της ηθικής συνείδησης, το καθήκον, ο σεβασμός στους νόμους και στους θεσμούς.