Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν απειλεί χωρίς αιδώ να διαλύσει την Ευρώπη, οι ηγέτες της κανακεύουν και στηρίζουν τον μισητό αυτόν νέο Αδόλφο Χίτλερ!!

  Το στρατοκρατικό επιτελείο τής Τουρκίας και ο ψευτοσουλτάνος της έχουν ξεσαλώσει  και χάσει πλέον κάθε μέτρο, ενθαρρυμένοι από την ανοιχτή στήριξη που τους παρέχει η Δύση και οι Διεθνείς Οργανισμοί της, από την παντελή έλλειψη κυρώσεων από τους εταίρους μας τής Ε.Ε., αλλά – κι αυτό είναι το χειρότερο – και από την απαράδεκτη, μέχρι σήμερα και ανεξήγητη, υποχωρητικότητα της Χώρας μας!

«Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός τού αχάριστου ευεργετηθέντος»

  Πριν από λίγες ημέρες, στις 3 Οκτωβρίου, όπως, άλλωστε, και κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, γιόρτασαν οι φίλοι Γερμανοί τα 30 χρόνια τής ενιαίας Γερμανίας, κράτους που προήλθε από την ενοποίηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας με την Ανατολική (Λαοκρατική) Δημοκρατία τής Γερμανίας. Γιόρτασαν σε εθνικό επίπεδο την Ημέρα τής Εθνικής Ενότητας, που επιτεύχθηκε χάρη στην ειρηνική επανάσταση των Ανατολικογερμανών, οι οποίοι, ένα χρόνο νωρίτερα, την 9^η Νοεμβρίου 1989, γκρέμιζαν το μισητό Τείχος τού Βερολίνου, το Τείχος τού αίσχους! Έτσι, οι Ανατολικογερμανοί ανάπνευσαν κι απόλαυσαν, επιτέλους, και αυτοί την ελευθερία και τη Δημοκρατία, που τόσα χρόνια είχαν στερηθεί!

  Με κέντρισμα την ιστορική αυτήν επέτειο, χώρας φίλης και εταίρου μας στην Ευρώπη, και με ξεχωριστό ενδιαφέρον, επεχείρησε ο γράφων την ξενάγησή του σε αξιόπιστες πηγές, ιστορικές αναφορές, αναδρομές και κείμενα, για πλουτισμό της γνώσης του. Το ενδιαφέρον αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης μοιράζεται σήμερα με τους φίλους αναγνώστες.

  Βαθιές κι ανεπούλωτες παραμένουν οι πληγές, και θα μείνουν ανεξίτηλες για πάντα, και ανείπωτος ο σπαραγμός, που σκόρπισε σε χιλιάδες οικογένειες στο πέρασμά του απ’ την Ελλάδα, ο φονικός κυκλώνας «Ιανός». Τρεις οι νεκροί, δύο οι αγνοούμενοι, δεκάδες χιλιάδες οι κατεστραμμένες οικογένειες κι οι επιχειρήσεις τους, με ισοπεδωμένα τα σπίτια και το βιος τους και με ολοκληρωτική την καταστροφή για την οικονομία τους στους τόπους που επλήγησαν. Τους συλλυπούμαστε ειλικρινά και μετέχουμε από καρδιάς, όπως κι όλοι οι Έλληνες, στον πόνο και το πένθος τους.

  Πολλά είναι τα σφάλματα, που έχει διαπράξει και διαπράττει διαρκώς, και βαριές οι εξ αυτών ευθύνες τού αλόγιαστου Τούρκου γείτονά μας. Σφάλματα τεράστια, τα οποία, όμως, αντί για τον ίδιο, όπως θά ‘πρεπε, θα πληρώσουν ακριβά η Οικονομία και η Κοινωνία τής Τουρκίας - ο ίδιος ο λαός του δηλαδή!

   Άπειρες φορές στην πορεία τής ζωής τού ανθρώπου προβάλλει το ερώτημα του σημερινού μας υπότιτλου. Ένα ερώτημα που μόνο θεωρητικό ή φραστικό δεν είναι, όπως ενδεχομένως να το εκλάβουν μερικοί. Απεναντίας, είναι ολωσδιόλου υπαρκτό και εσαεί επίκαιρο, που απασχολεί συχνά και δίνει αφορμή για σχόλια και αντιπαραθέσεις σε πολίτες και πολιτικούς, σε θεσμικούς φορείς, σε κρίνοντες και κρινόμενους! Έχουν, όμως, δίκαιο όσοι συμμερίζονται το νόημα και το πνεύμα αυτού τού ερωτήματος; Ίσως η απάντηση δοθεί στη συνέχεια.