Η 24η Απριλίου 2021 ήταν μια μέρα σημαδιακή για την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν, σημαντικότατη, όμως, για τους Αρμενίους όπου Γης! Η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν ν’ αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων στην 106η επέτειό της προκάλεσε “σεισμό πολλών ρίχτερ” στην γείτονα και αποτέλεσε ηχηρό ράπισμα για τον ίδιο τον ηγέτη της και την Κυβέρνησή του!
Ο Τούρκος πρόεδρος δε χάνει ποτέ την ευκαιρία να αποδείξει παντού πως είναι ο εαυτός του· μια προσωπικότητα αστάθμητη, ένα άτομο με συνεχείς εναλλαγές στις θέσεις και συμπεριφορές του ανάλογα, κάθε φορά, με τα συμφέροντα, τις επιδιώξεις, τις προσδοκίες και τα οφέλη που προσδοκά να αποκομίσει σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Ελάχιστα μόνο – από τα αναρίθμητα αλλά πολύ πρόσφατα – παραδείγματα αρκούν για να επιβεβαιώσουν την εκτίμηση αυτή.
Η αναγνώριση και η (οιονεί) προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει υποστηριχθεί -και όχι αβασίμως φρονούμε- πως ξεκίνησε, έστω και εθιμικά, πριν από αρκετούς αιώνες στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Πολύ, πριν, δηλαδή, επιβληθεί νομοθετικά ως εσωτερική υπόθεση κρατών και, στη συνέχεια, υπόθεση παγκοσμίου ενδιαφέροντος, με σοβαρές, πάντως, και συχνές προσβολές τους μέχρι σήμερα !
Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων εξαντλήθηκε, μέσα σε λίγη ώρα, με διαδικασίες express, και αποφάνθηκαν ΟΜΌΦΩΝΑ -και οι 27- ότι, “αντί για κυρώσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε κίνητρα” στην Τουρκία, όπως σχολίαζε πικρόχολα η γερμανική (!!) “Zeit online”. Ο ίδιος ο γερμανικός -κι όχι μόνο- τύπος, δηλαδή, επέκρινε τη Σύνοδο Κορυφής για τις κυρώσεις που, ομόφωνα, δεν επέβαλε, κι εμείς, στην Ελλάδα, επιχαίρουμε γι’ αυτό, ως να επρόκειτο για ελληνικό θρίαμβο! Γιατί, αλήθεια, επιχαίρουμε; Γιατί δίνουμε τη χαρά στον κ. Ερντογάν να μας κοροϊδεύει για την επιτυχία του και να μας απειλεί;